Definicja prawa budowlanego (art. 3 pkt 4) mówi, że do obiektów małej architektury zaliczają się niewielkie elementy znajdujące się w krajobrazie, jak:
- przydrożne kapliczki, krzyże czy figurki związane z wyznawaną religią,
- fontanny, kaskady, wodopoje, wodotryski,
- ławki, kosze na śmiecie, trzepaki, stojaki rowerowe,
- wyposażenie placów zabaw typu piaskownice, huśtawki, zjeżdżalnie,
- komponenty siłowni zewnętrznych, jak: drabinki, orbitreki, chodziarze, wioślarze i inne,
- mała architektura ogrodowa – pergole, altany, wiaty piknikowe, donice, meble miejskie.
Pojęcie to jest dość szerokie. Głównymi wyznacznikami tego, czy coś należy do tej grupy, są wielkość obiektu oraz pełniona przez niego funkcją. Dlatego zaliczamy do nich również: ogrodzenia, trejaże, murki oporowe, oczka wodne, skalniaki, murowane grille lub wędzarnie.
Obiekty małej architektury charakteryzują się tym, że możesz je w prosty sposób demontować i przestawiać w inne miejsce. Jeśli chcesz umieścić je na prywatnej posesji, możesz to zrobić bez zgłoszenia lub pozwolenia. Jednak umiejscowienie ich w przestrzeni publicznej wymaga już zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-budowlanej.