Budownictwo w Polsce w ostatnich latach obrosło dziesiątkami mitów i legend. Jak powszechnie wiadomo – w każdej legendzie ukrywa się ziarno prawdy – cała więc rzecz w tym, aby to ziarno możliwie sprawnie wyłuskać i oddzielić od masy półprawd, plotek i informacji zwyczajnie nieprawdziwych.
Jednym z takich mitów jest kwestia braku możliwości powieszenia na ścianach wykonanych z niektórych materiałów budowlanych przysłowiowego obrazka, czy szafki kuchennej. Jednym z takich produktów do którego odnosi się ta opowieść – są pustaki z ceramiki poryzowanej.
Zanim jednak przejdziemy do analizy konkretnych rozwiązań – spróbujmy przeprowadzić pewien eksperyment myślowy. Wyobraźmy sobie, że planujemy powiesić ów legendarny obrazek za pomocą jednego z najprostszych i najstarszych systemów mocowań, czyli wbitego w ścianę gwoździa.
Pierwsza próba – wieszamy portret przodka na ściance szklanej. Nietrudno przewidzieć, że całość skończy się katastrofą i wielkim sprzątaniem. Spróbujmy więc umieścić nasz gwóźdź w ścianie kamiennej. W tym wypadku zniszczeniu ulegnie sam system mocowania (to znaczy gwóźdź). Może więc pojedyncza płyta gipsowo – kartonowa? Początkowo rzecz wygląda lepiej, gwóźdź wchodzi jak w przysłowiowe masło, portret przodka dumnie zawisa... po czym spada.
Wniosek? Czyżby gwoździe były rozwiązaniem beznadziejnym i nic nie wartym? Przecież ten sam gwóźdź wbity w drewno spisze się doskonale. Może więc poprawny wniosek powinien brzmieć: do każdego rodzaju przegrody powinien być zastosowany właściwy system mocowania.
Załóż konto na www.korzyscimurowane.pl i uzyskaj rabaty!
W ten oto sposób w zasadzie poradziliśmy sobie z mitem z pierwszego akapitu zupełnie bez używania nazw i rodzajów produktów ściennych. Teraz jednak nadszedł czas na pytanie: „jeśli nie gwóźdź, to co?”. Aby na nie odpowiedzieć, trzeba najpierw określić materiał. Przyjrzyjmy się więc ścianom z ceramiki poryzowanej Porotherm.
Pustaki z ceramiki poryzowanej charakteryzują się dość specyficzną strukturą, gwarantującą im doskonałe parametry fizyczne takie jak izolacyjność termiczna czy akustyczna. Ta sama struktura powoduje, że system mocowań przeznaczony do ścian z nich wznoszonych powinien być dedykowany dla tego materiału. Strukturę tą możemy rozpatrywać na dwóch poziomach.
Z czym się to wiąże jeśli chodzi o montaż w tych ścianach? Zacząć należy od wiercenia otworów. Aby nie uszkodzić wewnętrznej struktury pustaka i tym samym nie zmniejszyć trwałości połączenia – należy bezwzględnie wiercić z wyłączonym udarem. Dzięki temu uzyskamy równy otwór o takiej samej średnicy jak wiertło i zachowamy wewnętrzną strukturę elementu ceramicznego. Kolejna kwestia to dobór kotew. Aby zrobić to poprawnie, należy najpierw określić zakładane obciążenie. Warto przy tym pamiętać także o momentach siły – nawet niewielka masa powieszona na odpowiedniej długości ramieniu może generować naprawdę poważne obciążenie na element mocujący.
W zakresie obciążeń małych i średnich najlepszym rozwiązaniem są plastikowe kotwy rozporowe. Ich główne zalety to prostota montażu oraz możliwość natychmiastowego obciążania. Oferta producentów w tym zakresie jest bardzo szeroka. Wybierając należy jednak zwrócić uwagę, czy dany element został przez producenta przewidziany do montażu w pustakach ceramicznych. Doskonałymi przykładami są chociażby kołki uniwersalne UX i rozporowe SX firmy Fischer, kotwy serii HUD czy (do lekkich mocowań) HLD firmy Hilti lub kołki serii KPR i KPS firmy Wkręt-Met. Należy przy tym pamiętać o uważnym montażu, najlepiej przy pomocy klucza lub wkrętarki z nastawnym momentem dokręcającym. W przeciwnym wypadku zachodzi niebezpieczeństwo przekręcenia kotwy.
W przypadku przewidywanych dużych obciążeń lub mających występować sił dynamicznych rozwiązaniem są kotwy chemiczne. Jest to rozwiązanie nieco bardziej skomplikowane, ale też oferujące najwyższą wytrzymałość mechaniczną.
Kotwa chemiczna do pustaków ceramicznych składa się z reguły z trzech elementów: żywicy, tulei siatkowej o odpowiedniej średnicy, oraz elementu kotwiącego, czyli gwintowanego pręta lub tulei stalowej. Takie systemy oferuje większość producentów zamocowań, a jako przykłady wymienić można system FIS P-300 T Fischera czy HIT HY-70 i HIT-MM Plus oferowany przez Hilti. Istotny w przypadku zastosowania tego typu mocowań jest brak naprężeń przez nie generowanych. Oznacza to, że mogą być stosowane znacznie bliżej krawędzi, naroży i sąsiednich kotew niż elementy mocowane mechanicznie. Nie powinno się ich jednak obciążać bezpośrednio po zamocowaniu. Najczęściej czas osiągnięcia pełnej nośności zależy od temperatury otoczenia i przy 20°C wynosi około pół godziny.
Te artykuły mogą Cię zainteresować
