Rotunda św. Prokopa w Strzelnie

Kościół św. Prokopa, pierwotnie pod wezwaniem św. Krzyża (do 1779 roku) powstał na przełomie XII i XIII wieku. Początkowo zapewne pełnił rolę kaplicy fundatora kościoła św. Trójcy i Najświętszej Marii Panny przeznaczonego dla zakonu Norbertanek. Na przełomie XV i XVI wieku przebudowano górną część wieży, podwyższono ściany nawy  a w późniejszym okresie kościół został obudowany skrzydłem klasztoru. Przez jakiś czas rotunda pełniła rolę klasztornej furty, a sama wieża rolę baszty.

Podczas wojen napoleońskich w świątyni urządzono stajnie i magazyny. W latach 1814 -37 wnętrza kościoła służyły jako klasztorny refektarz. W roku 1837 rząd pruski wydał dekret o zniesieniu klasztoru w Strzelnie. Pod koniec XIX wieku rząd pruski podjął decyzję o odbudowie kościoła. Zburzono liczne przybudówki,  wyburzono skrzydło klasztorne a dachom przywrócono oryginalną formę. Nie podjęto się remontu wnętrza stąd też kościół nie pełnił religijnej funkcji.  Do roli sakralnej kościół wrócił po ponownej konsekracji w 1925 roku.

 W czasie II wojny światowej rotunda ponownie została zamieniona w  magazyn, a w 1945 roku uszkodzona w wyniku eksplozji ładunków wybuchowych.

Prace remontowo-konserwatorskie przywracające pierwotny, romański charakter przeprowadzono w latach 1948 – 1952. Podczas remontu na początku XXI  natomiast wymieniono na dachu wieży dachówkę – pokrycie zostało wykonane z dachówek Koramic mnich-mniszka.