Partnerzy z biura DDL Architectes, Gwen David i Yoann Le Corvec, wybrali długą cegłę Cassia Long Graphite by stworzyć bogatszą, wyrazistszą fasadę budynku. Z powodzeniem wykreowali dialog z przeszłością bretońskiej wioski Lorient, która została niemal całkowicie zniszczona podczas II wojny światowej.
Siedziba DDL Architectes, usytuowana między dwoma budynkami przy al. de la Perrière, mieści restaurację z tarasem na parterze oraz biuro architektoniczne na pierwszym i drugim piętrze. W tym projekcie architekci chcieli wykorzystać okładzinę kamienną jako zewnętrzną izolację. Dla Yoanna Le Corveca „długa cegła jest idealna do podkreślenia poziomego kształtu budynku i przywodzi na myśl długie kamienie łupkowe Bretanii”. Wersja Graphite cegły Terca Cassia Long sprawdziła się doskonale. Nie tylko jest długa, ale trzeba przełamać ją na dwie, co gwarantuje, że każdy fragment będzie wyglądał niepowtarzalnie. Całościowo fasada przypomina kamienny monolit z regularnymi wcięciami.
Według Gwena Davida koncepcja maszrabijji, inaczej „konstrukcji kratowej”, polega na stworzeniu ściany przetykanej oknami, choć fasada jest w rzeczywistości w stu procentach przeszklona i wsparta słupkami oraz belkami.
„Otwierające się okna, ukryte pod konstrukcją kratową, pomagają utrzymać komfort bioklimatyczny latem”. Elementy kratowej konstrukcji nie tylko zapewniają cień wewnątrz budynku, ale nocą kryją również otwarte okna po wschodniej i zachodniej stronie, generując naturalny przepływ powietrza. W rezultacie nocna wentylacja pozwala oszczędzić na klimatyzacji.
Po wybraniu cegły należało znaleźć profesjonalistę, który ją ułoży. Joann Le Corvec miał ogromne szczęście – poznał Erica Foura, kamieniarza z Rennes, który szkolił się w Compagnons de France, organizacji rzemieślników pracujących tradycyjnymi metodami. Na podstawie rysunków architektonicznych Eric stworzył prototypy, które następnie odtworzył na elewacji, nadając maszrabijji autentycznego, rzemieślniczego charakteru.
Kompletny, złożony charakter ciemnego monolitu staje się tym wyraźniejszy, im bliżej się podejdzie: cegły odbijają światło w różny sposób, tworząc autentyczne wrażenie wibracji. Gwen David uważa, że prześwity w czarnych, grafitowych cegłach, ukazujące biel światła, dają „kojący efekt”.
Te artykuły mogą Cię zainteresować
