Zespół pałacowo-ogrodowy w Rogalinie powstał w latach 1770-1776 z inicjatywy Kazimierza Raczyńskiego, pisarza wielkiego koronnego, starosty generalnego Wielkopolski i marszałka nadwornego koronnego. Do budowy pałacu wykorzystano rokokowy projekt nieznanego architekta. Na zrealizowany projekt składał się umieszczony w centrum pałac wraz z dziedzińcami, budynki czworaków, stajni, powozowni oraz znajdujący się za pałacem ogród w stylu rokoko.
Niedługo po ukończeniu budowy rozpoczęto modernizację pałącu według projektów czołowych architektów klasycyzmu Dominika Merliniego i Jana Chrystiana Kamsetzera. Kolejny właściciel – Edward Raczyński wprowadził zmiany podyktowane względami ideowo-użytkowymi, które przyniosły w duchu romantycznym modernizację wnętrz po 1815 roku. Miejsce Sali balowej zajęła neogotycka zbrojownia, w której obok broni przechowywano patriotyczne pamiątki. Zlikwidowano kaplicę a jej miejsce zostało przeznaczone na owalną bibliotekę i oranżerię. Równocześnie w parku wzniesiono kościół-mauzoleum.
Pod koniec XIX w. kolejny przedstawiciel rodu, Edward Aleksander przeprowadził modernizację wnętrz pałacowych w oparciu o projekty przygotowane przez krakowskiego architekta Zygmunta Hendla. Do części wnętrz wprowadzono nową dekorację sztukatorską i piece kaflowe, a w dawnej reprezentacyjnej jadalni na piętrze pałacu utworzono neorokokową bibliotekę. W 1910 r. powstał budynek galerii z południowym skrzydłem pałacowym. Znalazła się w nim cenna kolekcja obejmująca malarstwo polskie i zagraniczne z przełomu XIX i XX w. Zbiór liczył pierwotnie 466 dzieł (obecnie ok. 300) i był dostępny publicznie. Stanu pałacu nie zmienił użytkowy remont przeprowadzony pod koniec lat 20- tych XX w, kiedy w wybranych pomieszczenia zamontowano system centralnego ogrzewania.
Rogalin pozostał rodową siedzibą Raczyńskich do 1939 roku. W czasie II wojny światowej pałac zajmowała szkoła Hitlerjugend a w ogrodzie urządzono plac apelowy a w parku boisko sportowe. Zniszczeniu uległa wówczas część wyposażenia i wystroju pałacu, m.in. neorokokowa biblioteka.
W 1948 r. zespół pałacowo-parkowy w Rogalinie został przekazany Muzeum Wielkopolskiemu (ob. Muzeum Narodowemu) w Poznaniu. Funkcję muzealną pełnił wówczas korpus pałacu i galeria obrazów. Pozostałe budynki przeznaczono na cele użytkowe. Degradację pałacu i nieudane próby renowacyjne udało się zatrzymać po zmianach politycznych w 1989 roku. W 1991 z inicjatywy Edwarda Raczyńskiego, Prezydenta RP na uchodźstwie utworzono Fundację im. Raczyńskich przy Muzeum Narodowym w Poznaniu, której przekazano prawa do rogalińskiej rezydencji i zbiorów.
W latach 2007 – 2009 rozpoczęły się prace renowacyjne, które były kontynuowane w latach 2012 – 2014.
W głównej części pałacu wzmocniono między innymi, uszkodzoną osiemnastowieczną konstrukcję więźby pałacowego dachu oraz wymieniono jego pokrycie. W późniejszym czasie zajęto się także wymianą pokrycia na pobliskich budynkach Renowacji podlegały miejsca w których dachówka uległa długowiecznemu zniszczeniu jak i miejsca które były odnawiane kilka lat wcześniej, lecz ze względu na błędy wykonawcze trzeba było nanieść niezbędne poprawki.
Po długotrwałych poszukiwaniach została wskazana konkretna dachówka do przeprowadzenia renowacji, która pasowała kształtem i kolorem do już istniejących. Z szerokiego portfolio marki Koramic wybrano dachówkę karpiówkę, o wykroju żłobkowanym długim w kolorze naturalnej czerwieni, która została ułożona w koronkę. Zastosowano ją na pałacu, powozowni, stajni i budynkach czworaków. Dodatkowo można wspomnieć, iż drewutnia miała być na początku pokryta blachą, ale po odnalezieniu zdjęć sprzed wojny można było zauważyć, iż pierwotnie ułożona była tam również dachówka. Dlatego podczas prowadzenia prac podjęto decyzję, iż na drewutni ułożona również zostanie dachówka ceramiczna i w ten sposób łączna ilość dachów poddana renowacji wyniosła ok. 4500 m2
Od roku 2016 cały kompleks udostępniony jest zwiedzającym.
Te artykuły mogą Cię zainteresować
